Hem bir mucize hem de bir aile filmi. Hayatından ümit kesilme noktasına gelen küçük bir kızın mucize eseri evlerinin bahçesinde geçireceği kaza sonrasında yavaş yavaş hastalığını geride bırakmasını anlatan gayet duygusal ve aile tarzı bir film. Tüm aile üyelerinin birlikte seyredebilecekleri çok güzel bir film.

Hastalığı ilk defa duydum. Oyunculuklar fena sayılmazdı. Ayrıca olayın örgüsü bence gayet başarılı olmuş. Bu filme boş beleş bir film demek haksızlık olur bence gayet iyi tasarlanmış bir kurgusu vardı filmin. Sonu da mükemmel bağlanmış bir yapım. Haksızlık etmeyelim filme lütfen.

Üç kız çocukları olan Beam ailesinin ortanca kızı Anabel midesinden amansız bir hastalığa tutuluyor. Kiliseye giden dindar annesi (Jennifer Garnier) tedavi sürecinde git-geller yaşıyor, üstüne mali zorluklar. Film boyunca birçok duyguyu yaşıyorsunuz. İşin ilginci gerçek bir hikayeden uyarlama. Hristiyanlık mesajlarını çok güçlü şekilde vermiş yönetmen ve inancın gücünü mucizeler ışığında izleyenlere anlatmaya çalışmış.


Filmin sonunda annenin kilisede yaptığı şu konuşma filmi özetliyor; Albert Einstein hayatı yaşamanın iki yolu olduğunu söylemişti biri hiçbir şeyin mucize olmadığını düşünmek diğeri de sanki her şey mucizeymişcesine yaşamak. Hayatımı her şeyi mucizeymiş gibi yaşamıyordum; çok şey kaçırdım. Mucizeler her yerde, iyilik mucizedir. Şimdi her günümüzü mucizeymiş gibi yaşıyoruz.

Kısaca ailece izlemelik hoş bir film olmuş. İyi seyirler. Puanım 7/ 10

Milletin ayıla bayıla izlediği ve ağlamaktan helak olduğu ama benim gayet başarısız bulduğum bir mucize filmi. Kızı hasta olan bir annenin kızının hastalığına çare bulmak için çırpındığı bir dönemde yaşadıkları bir kazanın tuhaf bir şekilde sonrasında bir mucizeyi beraberinde getirmesinin konu edildiği bir yapım. Mucize ile kızın rahatsızlığı arasında mantıksal bir bağ bulunmuyor. Jennifer Garner çaresiz anne rolünü iyi kotarmış ancak çocuk oyuncunun performansı bence o kadar da başarılı değil.. İzlenir mi? Bu türe meraklıysanız evet. Çok başarılı diyebilir miyiz? Bence kesinlikle hayır...

Filmin ortalarına doğru baya etkilendim. Gözlerim dolu dolu oldu. Jennifer Garner döktürmüş. Çocuk oyuncuda çok naif ve tatlıydı. Böyle bir hastalığı ilk defa duydum. Bu arada film gerçek bir olaydan esinlenerek çekilmiş. Fakat çocuğun bir mucizeyle iyileştiği bölümlerde inancım sarsıldı. Yani filmin ana fikri inanç bende yerle bir oldu.