İzlediğim en duygu yoğun filmlerden bir tanesidir diyebilirim. Filmin kendisi çok da yeni bir şeyler aktarıyor olmamasına rağmen hemen hemen her sahnedeki incelikler, mekanların muhteşemliği ve diyaloglar bence filmi muazzam bir görsel ve işitsel şölene döndürüyor. Normalde başından sonuna kadar hemen hemen her sahnesini tahmin edebildiğiniz ve ağzına kadar klişe dolu bir film. Ama yönetmen filme öyle dokunmuş ki izlediğiniz şeyleri daha önce izlemiyormuş, birbirini seven ama bir türlü kavuşamayan iki insanı ilk defa görüyormuşçasına büyük bir heyecan ve coşkuyla izletiyor film kendisini.

Sıkıcı diyenlere aldırmayın ve izleyin derim. Savaşın ne iğrenç bir şey olduğunu anlatmakta çok başarılı bir film bence. Hele ki o masum askerin vuruluşu yok mu yürek dayanmaz:(

Renee Zelbeneger i bu filmde cok beğenmiştim.Onun disinda nicole Kidman jude law be natalie portman i soylemeye zaten gerek yok.Filme gelirsek standart bir film.Abartilasi bir tarafi yok.

Savaş konulu bir film izliyorsanız uzun bir kurguyu göze alacaksınız demek oluyor(sayısız örneği var mesela Er Ryan'ı Kurtarmak). Ayroca filmi sevdiğimden midir nedir; bana kesinlikle uzun gelmedi zaten. Kesinlikle olması gereken uzunluktaydı. Çok iyi kurgulanmış bir filmdi. Amerikan'ın o meşhur iç savaşına bir parça tanık oluyorsunuz ama aşırı ayrıntılara girip de sizi çok boğmuyor izleyici olarak, bir belgesel tadı yok yani. Ama özellikle filmin başlarındaki savaş sahneleri savaşın iğrençliğini gözler önüne seriyor çok güzel bir şekilde.
Ben pek çoklarının aksine filmi, romantik bir film olarak da başarılı bulanlardanım açıkçası. Jude Law oyunculuk anlamında Rene'ye göre sönük kalmış bu filmde. Ama sanki bu bir parça Rene'yi sivriltmek adına yapılmış gibi geldi bana. Yoksa Jude, Rene'yi havada karada yer o ayrı... #filmeleştirisi