"Naoko'nun yeni güzelliği bana, eskisi kadar ve belki daha fazla çekici gelse de, bu sürede yitirdiklerine üzülmekten de kendimi alıkoyamıyordum. Kendi kanatlarıyla uçmanın arifesindeki yeniyetmelere özgü, başına buyruk o parıltı, artık asla olmayacaktı." #kitapalıntısı

"Ah, insanlık bir gün şehrin ışıltısını, kargaşasını ve parasını bırakıp, ormana, kırlara, sade ve dürüst bir hayata dönebilecek mi? Çocuklar soylu ağaçlar gibi büyüyebilecek, fikirleri yol kenarlarındaki çiçekler gibi tatlı ve saf olabilecek mi? Şehirde bir yıl kaldıktan sonra kırsala döndüğümde bunları düşünmemek imkânsız." #kitapalıntısı

"Ayın veya yıldızların olmadığı gecelerde hiçbir şey görünmezdi ama hayal kurmanın sınırı yoktu." #kitapalıntısı

"Şimdi onun sarsılmaz sükûnetini, insanlar ile münasebetlerindeki garip çekingenliğini gayet iyi anlıyordum. Etrafını bu kadar iyi tanıyan, karşısındakinin ta içini bu kadar keskin ve açık gören bir insanın heyecanlanmasına ve herhangi bir kimseye kızmasına imkân var mıydı? Böyle bir adam, önünde bütün küçüklüğü ile çırpınan birine karşı taş gibi durmaktan başka ne yapabilirdi? Bütün teessürlerimiz, hayal kırıklıklarımız, hiddetlerimiz, karşımıza çıkan hadiselerin anlaşılmadık, beklenmedik taraflarınadır. Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?" #kitapalıntısı

"Hep dinlerim. O yüzden bu kadar düşünüyorum zaten. İnsanların konuşmalarını dinliyorum, dinliyorum, sonra bir zaman geliyor, insanların duygularını işitebiliyorum. Hep sürüp gidiyor bu. Dinliyorum, hissediyorum. Kanat çırpıyorlar durmadan. Tavan arasında kalmış bir kuş gibi. Kurtulayım derken bir tozlu pencerenin camında kanadını parçalayacak." #kitapalıntısı