Hermann Hesse doğa dostu bir yazar olmakla bilinir. Modernleşen toplumla birlikte tabiatın zarar görmesi ve insanın ekosistemi ikinci plana atan ucuz zihniyetini sıklıkla eleştirmiş bir yazar olan Hermann Hesse, bu kitabında bir nevi günah çıkartıyor ve tabiat ana kendi dilinde şükranlarını ve hayranlığını sunuyor. Dilini her zaman pastoral bulduğum yazarın bu okuduğum üçüncü kitabı ama sonuncu olmayacak ondan eminim.
"Ama yavaş yavaş anladın ki, dünya hiç de senden eylemlerde ve özverilerde bulunmanı istemiyor; yaşam, kahraman rollerine ve benzeri şeylere yer veren bir kahramanlık destanı değil, insanların yiyip içmeler, kahve yudumlamalar, örgü örmeler, iskambil oynamalar, radyo dinlemelerle yetinip hallerine şükrettikleri rahat bir orta sınıf evidir." #gününsözü
"Yalnızlığı arzulamış, uzun yıllar içinde onu ele geçirmiştim. Soğuktu bu yalnızlık, orası öyle, ama sessizdi, yıldızların içinde dolanıp durduğu uzay gibi harikulade sessiz ve büyük." #özlüsözler
"Pek az kişi de vardır, yıldızlara benzer, belli bir yörüngede ilerler durur, hiçbir rüzgar varamaz yanlarına, kendi yasalarını ve izleyecekleri yolu kendi içlerinde taşırlar." #gününsözü
Ağaçlar