“Tabii, gerçek aşk pek az rastlanan bir şeydir, aşağı yukarı yüzyılda iki ya da üç kez görülür. Bunların dışında boş gurur ya da can sıkıntısı vardır.”
Yirminci yüzyılın düşünce ve edebiyat dünyasının şüphe götürmez bir şekilde en etkili yazarlarından olan Albert Camus 'nun diğer tanınan eserlerinden olan Başkaldıran İnsan , Sisifos Söyleni , Yabancı ve Veba eserlerinde olduğu gibi Düşüş de modern insanın çağdaş dünyanın karanlık ıssızlarındaki yaşam mücadelesi ve bencillikleri konu ediyor. Paris'te yaşayan ve döneminin saygın avukatlarından bir tanesi sayılan Jean-Baptiste Clamence'in, Amsterdam'da köhne bir barda kendi geçmişiyle yüzleşmesini konu alan kitap aslında avukatın kendi itirafnamesi gibidir. Usta yazarın zekice buluşlarla alay ettiği yaşam savaşında avukatın neleri kazanmak için nelerden vazgeçtiği mükemmel resmediliyor. Albert Camus sevenlerin kütüphanelerinde bulundurmaları gereken bir kitap bence.
Kaldı ki, herkes masaya oturup gerçek işini, kimliğini açıklasaydı, ne halt edeceğimizi bilemezdik! Şöyle kartvizitler düşünün? Dupont, ödlek filozof ya da Hıristiyan mülk sahibi ya da zina eden insansever, istediğinizi seçebilirsiniz. Ama bir cehennem olurdu bu! Siz örneğin, aziz hemşerim, tabelanızın ne olacağını düşünün biraz. Susuyor musunuz?
Para için ölen ve bir "mevki" yitirdikleri için umutsuzlanan ya da ailelerinin mutluluğu için büyük tavırlarla kendilerini feda eden o tuhaf yaratıklara şaşkın ve biraz kuşkulu bir gözle bakıyordum hep. #alıntı
Para için ölen ve bir "mevki" yitirdikleri için umutsuzlanan ya da ailelerinin mutluluğu için büyük tavırlarla kendilerini feda eden o tuhaf yaratıklara şaşkın ve biraz kuşkulu bir gözle bakıyordum hep. #alıntılar
“Babaya yanıt verilmez,” formülünü bilirsiniz, değil mi? Bir anlamda bu formül tuhaftır. Sevilen kişiye değil de kime yanıt verilir bu dünyada? Bir başka anlamda da inandırıcıdır bu. Birinin son sözü söylemesi gerekir. Yoksa, her nedene karşı bir başka neden ileri sürülebilir: O zaman sonu gelmez bu işin. Güç ise, tersine, her şeyi keser atar. Epey zaman harcadık bunu anlamak için, ama sonunda anladık. Örneğin, dikkatinizi çekmiştir, bizim o ihtiyar Avrupamız artık iyi yolda felsefe yapıyor. İnsanların bön kafalı olduğu zamanlardaki gibi, “Ben böyle düşünüyorum. Sizin itirazlarınız nelerdir?” demiyoruz artık. Aklımız başımıza geldi. Diyalog yerine bildiriyi koyduk. “Doğru olan budur!” diyoruz, “Bu doğruyu tartışabilirsiniz dilerseniz, bu bizi ilgilendirmez. Ama birkaç yıl içinde polis gelip haklı olduğumuzu size gösterecektir.” #alıntı
Şöyle kartvizitler düşünün?
Dupont, ödlek filozof ya da Hıristiyan mülk sahibi ya da zina eden insansever, istediğinizi seçebilirsiniz.
Ama bir cehennem olurdu bu!
Siz örneğin, aziz hemşerim, tabelanızın ne olacağını düşünün biraz.
Susuyor musunuz?