"Şöyle bir bakar ve her şeyden kasti bir 'aksilik' bulurdun ama aslında bu durum, senin gücünün ve benim zayıflığımın yalnızca kaçınılmaz bir sonucuydu." #alıntı

"Mesele, çocuklara vereceğin herhangi bir ders değil, örnek bir yaşamdı." #alıntı

"Evet sen temelde iyi kalpli yumuşak bir insansın,ama her çocuk o iyiliği bulana kadar arayacak sabır ve korkusuzluğa sahip değildir."

"Hadi gitsene, git, neden gitmiyorsun?"
#biralıntınumanca

Kalbi zamanında paramparça olmuş bir çocuğun babasına söyleyemediği şeyleri kağıtlara yazmasından oluşan kitap. Ben beğendim; ne kadar iç karartan bir eser sayılsa da..

Franz Kafka ‘nın babasına olan öfkesini kustuğu roman. Okuyunca içiniz burkuluyor ve sıklıkla halinize şükrediyorsunuz. Allah babasız bırakmasın??

"Bana bir kere bile gerçekten vurmadığın da doğru.Ama bağırman, yüzünün kızarması,pantolon askılarını telaşla çözmen, bunların iskemlenin sırtında hazır beklemesi benim için neredeyse daha da kötüydü.Sanki birinin asılması gibiydi.İnsan gerçekten asılırsa ölür ve her şey biter.Ama asılması için yapılan bütün hazırlıkları yaşamak zorunda bırakılır ve ancak ilmek yüzünün önünde sallanırken affedildiğini öğrenirse, bütün hayatı boyunca bunun eziyetini çekebilir.Ayrıca senin açıkça gösterdiğin düşüncene göre dayağı hak ettiğim, ama senin bağışlayıcılığın sonucu bundan ucu ucuna kurtulduğum bu pek çok olay sonucunda yine yalnızca büyük bir suçluluk bilinci birikiyordu.Sana karşı her bakımdan borçluydum.." #kitapalıntısı

"Ayrıca senin pek tatlı, seyrek görülen, sessiz, memnun, evet diyen bir başka gülümseyişin de var ki, gülümsediğin kimseyi mutluluğa gömebiliyor. Çocukluğumda doğrudan bana böyle bir gülümsemenin nasip olduğunu anımsamıyorum, ama olmuştur belki; çünkü henüz bana masum bir gözle bakarak büyük umutlar bağladığın o vakitler, böyle bir gülümsemeyi ne diye esirgeyecektin benden. Hem bu gibi güler yüzlü izlenimler, sürüp giden zaman boyutunda ruhumdaki suçluluk bilincini büyütmekten ve dünyayı benim için daha anlaşılmaz kılmaktan başka işe yaramadı." #kitapalıntısı

Franz Kafka'nin babasıyla birlikte deneyimlemiş olduğu çocukluk yıllarını aktardığı ve içinde saklı kalmış duygularını kaleme almış olduğu kitaptır. Çocukluk döneminde babasıyla yaşadıkları ve o yaşadıklarının onun üzerinde bıraktığı izler o kadar derindir ki; yetişkin biri olup da kalemine çok hakim bir yazar konumuna geldiğinde dahi babasına sözlü ifade edemediği ne varsa onları yazılı olarak da ifade edemiyor olduğunu görmek gerçekten de çok üzücü. Bence herkesten önce günümüzdek ebeveynlerin ya da ebeveyn adaylarının kesinlikle okuması gereken bir başyapıt:) #kitapeleştirisi

"Açgözlülük derin bir mutsuzluğun en şaşmaz işaretlerinden biridir."#kitapalıntısı