"Evli kalmayı başaran, ama gerçekten başaran bu kadar az insan varken ne diye herkes evleniyordu ki ?"

"Başkalarının yanında övünmek ayıptır" derdi, "ama yalnızken, kendinle baş başayken her zaman değerini bil ve kimsenin seni ezmesine izin verme." #alıntı

Farklı kültür ve kuşakların hayat hikayelerini aynı kitapta anlatan ve okurken insanda dizi tadı bırakan güzel bir kitap. Yazarın diğer kitaplarında olduğu üzere dram yoğun ama kuru bir dram da değil aslında. Okurken sizi daha da içine çeken kumar, ihanet ve alkol kıskacında olan hayatların derin dramı çok güzel aktarılmış.

"Yükselmek istiyorsan en çok kendini eleştir. Kendi hatalarını görmeyen yükselemez." #alıntı

"En iyi arkadaşı gene kendisiydi. Kimsenin anlamadığı kadar iyi anlıyordu kendini – ihtiyaçlarını, pişmanlıklarını, kaygılarını. Bazen bir anne, bazen bir yoldaş olur, kendi kendini avuturdu..."

"Kağıttan bir gemi oluyor. Yere bırakıyorum. Ne yüzdürecek su var ne de yelkenleri dolduracak rüzgâr. Sanki betondan yapılmış. Hiçbir yere gidemiyor. Tıpkı göğsümdeki ağrı gibi." #kitapalıntıları

"Yarın ne getirir hiç bilmeyiz ama her yeni güne umutla başlarız." #alıntı

Eskiler ne güzel derler ve ne güzel bilirler bazı şeyleri. Bir aileyi yıkmak istiyorsanız oraya alkol, kıskançlık, kumar ya da bencillik tohumu ekmeniz yeterlidir. Bu kitap bütün bu tespitleri ölümsüz bir anlatımla süsleyip okuyanına iletiyor. Kendisini keyifle okutuyor, ders veriyor ama ukalaca değil. Elif Şafak 'ın anlatımını ve yazarken kulandığı dolambaçsız dili hep sevmişimdir. Bu kitabını da çok beğendim. Herkese tavsiye etsem de özellikle kendi ailelerini kuracak olan gençlere kesinlikle okunması gereken eserlerin başında öneririm.

"En iyi arkadaşı gene kendisiydi. Kimsenin anlamadığı kadar iyi anlıyordu kendini – ihtiyaçlarını, pişmanlıklarını, kaygılarını. Bazen bir anne, bazen bir yoldaş olur, kendi kendini avuturdu..." #alıntı

"En iyi arkadaşı gene kendisiydi. Kimsenin anlamadığı kadar iyi anlıyordu kendini – ihtiyaçlarını, pişmanlıklarını, kaygılarını. Bazen bir anne, bazen bir yoldaş olur, kendi kendini avuturdu..."