-
- Deniz
- 2 a
“Bütün zorluklara karşın iyimserliklerini korumayı bilmişlerdi. Yalnızca bu duyguları taşıyan insanların varlığı bile yeryüzünde uğrunda dövüşmeye değer bir şeylerin olduğunu kanıtlamaya yeterdi.” #alıntı
-
- Feel
- 3 a
"Nasıl ki bir zamanlar deli gibi aşık olduğun kadın gün gelir seni heyecanlandırmazsa, hatta onu gördüğünde arkanı dönüp kaçmak için fırsat kollarsan, zamanla doğduğun kent de senin için yabancılaşır, bir anlam ifade etmez olur."
-
- Serdar
- 3 y
"Karınları kurşun renkli bulutların Moskova göklerindeki hükümranlığı, pazar gecesi başlayan kar yağışıyla sona erdi. Görünmeyen elleriyle asık suratlı binalara, gen
iş caddelere, tarihi kiliselere, görkemli devrim anıtlarına dokunan kar, bu yaşlı kente bir genç kız tazeliği veren ak giysilerle örttü her yanı." #kitapalıntısı
iş caddelere, tarihi kiliselere, görkemli devrim anıtlarına dokunan kar, bu yaşlı kente bir genç kız tazeliği veren ak giysilerle örttü her yanı." #kitapalıntısı
-
- Ahmet
- 3 y
Tam benim kafa işte :) "Bak genç dostum," dedi. "Bir tiryakinin öğrenmesi gereken ilk kural çayın tadını şekerle bozmamasıdır." #alıntı
-
- Sinemsi
- 3 y
"Değiştiremedikten sonra ne yararı var ki farkında olmanın?"
"Öyle söyleme, gerçeği bilmek bir ayrıcalıktır."
"Mutsuz olma ayrıcalığı."
"Öyle söyleme, gerçeği bilmek bir ayrıcalıktır."
"Mutsuz olma ayrıcalığı."
Yarı otobiyografik bir roman. Sovyetler Birliği henüz dağılmamış. Türkiye'de askeri diktatörlüğün en karanlık günleri. Moskova'daki uluslararası okulda eğitim gören Türkiyeli devrimciler. Askeri diktatörlüğün istihbaratçıları onların peşinde. Ve karlar üzerinde bir cinayet. Cinayet sorgusuyla başlayan iç hesaplaşma. Hayatın anlamı nedir? Gerçeği kim temsil ediyor? Sadece Türkiye Komünist Partisi'nin değil, uluslararası devrimci hareketin bir dönemine de farklı bir bakış.
"Mehmet koruluğun sınırındaki dereye geldiğinde, Leonid yine yaklaşmıştı pencereye. Ama Mehmet onu görmedi. Gözleri geçeceği derenin üzerindeki küçük köprüye takılmıştı, yerler buzdan parıldıyordu. Köprüye doğru bir adım atmıştı ki, ayağı kaydı. Düşmekten son anda tahta korkuluğa tutunarak kurtuldu. Doğrulup yeniden yürümeye başlayacaktı ki, arkasında birinin varlığını hissetti. İrkilerek başını çevirmeye çalıştı ama geç kalmıştı; derinden gelen bir ses duydu, aynı anda sırtında şiddetli bir darbe hissetti; hızla öne savruldu ama elleri hâlâ korkuluklarda olduğu için yere düşmedi. Başını çevirip vuranı görmek istedi, başaramadı. Bakışları usulca aşağı, göğsüne kaydı, hiçbir şey göremedi. Ama sırtındaki ağırlık hissedilmeyecek gibi değildi. Birkaç saniye ayakta kaldı, başı dönüyor, kusmak istiyordu. Engellemek istedi, başaramadı, ağzından koyu bir sıvının boşaldığını fark etti. Elleri korkuluktan çözüldü, yüzüstü yere yıkıldı. Düşerken başını köprünün buzlanmış tahta döşemesine çarpmıştı, ama hiç acı duymuyordu. Yalnızca hızla uzaklaşan birinin ayak seslerini işitti."