-
- Kemal Türkmen
- 2 y
Bizde nasıl da iyi yetenekler varmış dedirtti kitap bana. Polisi türünde malum yazar çizer sayımız bir elin parmaklarını geçmiyor. Ancak bu kitap yazarın okuduğum ilk kitabı olmasına rağmen sanki daha önceki kitaplarını okuduğum eski bir arkadaşımı okur gibi hissettim. Öldürülen bir ressamın cinayetini araştırırken okuyucu olarak sizler de olayların içine dahil olduğunuzu hissediyorsunuz. Zaman zaman geriliyor, zamansa meraklanıyorsunuz. Kurgusu başarılı, okuması gayet akıcı güzel bir polisiye kitap olmuş.
-
- Semra Bakan
- 2 y
"Daha berrak olması gerek, daha kristal, daha duru. Bir de güneşli bir günde ağaçların gölgesinde kalmış derin koyların kıyılarındaki kıpırtısız sular gibi..." #alıntı
"Tabii ki birebir aynısı değildi; Marat'nın başındaki sargı, küvetteki örtüler, yandaki küçük masa, sağ elindeki tüy kalem, sol elindeki kâğıt yoktu Fikret'te ama gözlerinin aralık olmasından mı, yeşil duş perdelerinden mi, o küçük pencereden giren ışığın banyoyu aydınlatışından mı bilmiyorum, bir şekilde aynıymış duygusu uyandırıyordu bakarken." Bir renk neyi reddedebilir; yahut bir ressam, resimlerinde maviden başka renk kullanmayarak ne anlatır? Üstüne üstlük "Marat'nın Ölümü" gibi ölmüşse... Diyelim bu sorular cevaplandı, Marat'dan bihaber bir başkomiser nasıl olur da bunun bir cinayet olduğunu düşünür? Soruşturduğu tüm cinayetlerde aşklarını ve unutamadıklarını bularak, peşinde ağır bir yük sürükleyerek, her taşın altına baka baka…
Ahmet Karcılılar, tuhaf bir ölümü anlatırken okuyucuya bir resmin monografisini sunuyor. Mavinin Reddi uzun bir sessizliğin ardından gelen derin, akıntılı, sert bir polisiye.
(Tanıtım Bülteninden)