"Dostların gözlerinde yalnız sevgi görürsün.Şakaklarında kötülük yoktur...Her şey saf ve temizdir.Düşünceleri neyse,sözleri de odur." #alıntı

"Keyiflerine düşkün insanlar böyle takıntılar edinmeden yaşayamazlar; çevrelerinde gereksiz kimseler olmadan rahat edemezler." #alıntı

"Tarih ona yalnızca insanlığın ne kadar zavallı olduğunu öğretmişti." #alıntı

Sabahleyin yataktan kalkıp, kahvaltı edip divanına uzanınca başını ellerine alır, gücünü kuvvetini esirgemeden düşünceye dalardı. Sonunda kafası bu sıkı çalışmadan yorulur ve rahat bir vicdanla kendi kendine, “Eh, bugün insanlık için yeterince çalıştım” derdi. #alıntı

"Vücudunda fazla hiçbir şey yoktu; hayatında manevi taraflarla pratik taraf arasında bir denge kurmaya çalışırdı. İki tarafı birbirine paralel yürür, bazen birbirine karışır, fakat hiçbir zaman, bir kördüğüm haline gelmezdi."

“Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu. Daha iyisini de bulamadım, göremedim, kimse de göstermedi. Sen bir gelip, bir kayboluyordun, kuyrukluyıldız gibi; bense her şeyi unutuyor, ağır ağır sönüyordum...”

"Basit yaşamak zor ve ustalık isteyen bir iştir." #alıntı

"Ancak dürüst olmayan insanlar kendilerinden istenen şeyi yapmamak için istenmeyen ve yapılmayacak fedakarlıklardan söz ederler."

Gonçarov'un tembel ve amip gibi yaşayan karakterinin hikayesidir. Karakter o kadar tembeldir ki siz de bu illete yakalanır ve kitabı okumakta zorlanabilirsiniz. Karaktere uygun olarak kitap çok durgundur. Oblomov'un böyle olmasının sorumlusu ise zengin ailesidir. Oblomov aslında yetenekleri olan bir gençtir, ama ailesi öyle bir eğitmiş ki tüm yetenekleri yavaş yavaş solmuştur.