Murathan Mungan ‘ın kendi çocukluğunu aktardığı ve genelde bir masalı anımsatan üslubu tercih ettiği farklı eserlerinden. Dili yalın ama alışılagelmiş Mungan eserlerinden daha farklı bir tad bırakıyor zihninizde. Kolay okunan ve yazar hakkında merak uyandıran pek çok soruya cevap niteliğinde bir eser.
“Sevgilinizin çocukluğunu kıskandığınız, o zamanlar niye ben onun yanında değildim, dediğiniz zamanları vardır aşkın; bunlar bir aşkın daha ileri zamanlarıdır.” #Kitapalıntısı
"Tuhaftır,hala bazı durumlarda konuşamam,keşfedilmeyi beklerim,beni görsünler,beni fark etsinler,beni anlasınlar isterim.Kendimi öne süremem.Tersine geri çekilirim.Hele birinden çok hoşlanmışsam,duvar kesilirim.O,beni görsün,anlasın,keşfetsin isterim." #alıntı
"Hayatımız, herkesin hayatı gibi orada durur, gerisi hayatımıza nasıl baktığımız, onu nasıl ele aldığımızla ilgili bir bakış sorunu ve bunu ifade etme yeteneğidir olsa olsa..." #alıntı
"Bir şarkı, birkaç tesadüfün bütün bir hayatı ele geçirdiği zamanlar... belki de hepsi bu kadardır aslında. Üst yanı yoksul düşlerimiz için bir avuç oyundur hayatımıza saçılmış, biz onları bir bir toplarken ölürüz ölürüz ölürüz..." #alıntı
"Her biten yazıdan sonra yeniden beyaz, boş bir sayfa oluyorum; bana ve yazıdaki benlere ilişkin söyleyecek sözlerimi çoğaltıyorum; bu kitapta da bitmedim, gelecek yazılara, kitaplara arttım, hayat çok zengin, insanlar çok beklenmedik; kaldı ki şu anda kapanmamış bir hayatın ben'ini anlatıyorum. Kaç yılın sayfasında kendimi arıyorum. O cama asılmış boş, beyaz kağıt parçasından bu yana kaç sayfada göründüm kayboldum. Sahi ey okur, beni hiç gördünüz mü?" #alıntı
Fazla cesaret, fazla merhamet, fazla sevgi." #kitapalıntısı